Jak nauczyć się zarządzać energią stresu i rozumieć własne lęki, być uważnym i świadomym rodzicem nie tylko w czasie kryzysu? Przed jakimi wyzwaniami stanęli rodzice w czasie pandemii?
Kolejny dzień izolacji. Ala przestała już liczyć czas. Od wczesnego ranka organizuje życie rodziny, która spędza razem całe dni. Tak bardzo tego wcześniej pragnęli, ona i jej mąż Arek. A teraz? Od wielu dni ma przecież na co dzień męża i dzieci, są ze sobą bez przerwy, ale czy są dla siebie? Każdy ma swoje obowiązki i potrzebę przestrzeni. Jak to zorganizować, by wszyscy domownicy czuli się dobrze? Coraz trudniej jej znaleźć odpowiedzi, coraz częściej pojawiają się obawy, że nie zawsze potrafi zapanować nad emocjami i rano, gdy jeszcze wszyscy śpią, pojawiają się łzy. To one oczyszczają jej umysł z niepokojów i lęków o swoich najbliższych i pozwalają przygotować się do stawienia czoła wyzwaniom kolejnego dnia.
Chce z tymi wyzwaniami poradzić sobie sama. Czuje, że jedynym jej towarzyszem jest stres i wie, że jeśli pozwoli mu sobą zarządzać, on ogarnie również jej rodzinę. Jeśli będzie go unikać, on powróci w najmniej oczekiwanym momencie ze zdwojoną siłą. I to paradoksalnie staje się jej mocą, świadomość sytuacji, w której się znaleźli ona i jej bliscy, pozwala jej zrozumieć, jak funkcjonują ludzie w kryzysie i dać sobie prawo do łez. Jednak Ala czuje, że negatywne emocje gromadzą się w postaci zmęczenia, rozdrażnienia, gniewu i dlatego wybiera numer do terapeutki, by podczas rozmowy telefonicznej przepracować emocje, uświadomić sobie swoje potrzeby, a tym samym zapobiec własnej frustracji.
JAK ZADBAĆ O WŁASNE SZCZĘŚCIE? TYLKO SZCZĘŚLIWI DOROŚLI WYCHOWUJĄ SZCZĘŚLIWE DZIECI
Dzieci uczą się przez naśladowanie. Modelowanie zachowań innych jest konsekwencją działania neuronów lustrzanych, odkrytych przez Giacomo Rizzolattiego. Prace jego zespołu pozwoliły sformułować tezę o istnieniu neurobiologicznego rezonansu, co oznacza, że obserwowanie czynności wykonywanej przez kogoś innego prowadzi u obserwatora do aktywacji własnego programu neurobiologicznego i to dokładnie tego programu, który byłby w stanie doprowadzić do wykonywania obserwowanej czynności we własnym organizmie. Z tego wynika, że nasze zachowania determinują zachowania innych i vice versa. Ziewnięcie jednej z osób powoduje serię ziewnięć, dlatego słyszymy tak często, że ziewanie jest zaraźliwe. Podobnie jest z każdą inną reakcją na zachowania otaczających nas ludzi. Ponadto wiadomo, że już malutkie dzieci współodczuwają emocje dorosłych. Jeśli więc pragniemy spokoju i równowagi psychicznej dla naszych dzieci, trzeba nam zacząć od siebie, przy czym istotne jest, by zadbać zarówno o umysł, jak i o ciało. Warto wsłuchać się w jego potrzeby, począwszy od oddechu, bo jeśli będziemy podążali za własnym oddechem, zarówno my, jak i nasi bliscy, poczujemy, że żyjemy pełnią życia. Człowiek pytany o to, co robi na co dzień, wymienia szereg czynności, a...
