Pełna treść dostępna jest wyłącznie dla subskrybentów
Masz już subskrypcję? Zaloguj się!
Pełna treść dostępna jest wyłącznie dla subskrybentów
Masz już subskrypcję? Zaloguj się!
00:00:15
Właściwie nie mówi się o tym, że największym odkryciem rodzicielstwa nie jest wcale miłość do dziecka. Tak naprawdę największym odkryciem rodzicielstwa jest bezradność, poczucie kompletnie bez siły z mojej każdy, kto kiedyś oddawał dziecko do żłobka.
00:00:30
Kto odprowadzał dziecko do przedszkola? Kto widział małe placki pierwszoklasisty znikające obciążone plecakiem za drzwiami szkoły?
00:00:40
Całe nasze pokolenie to tak naprawdę pokolenie rodziców, helikopterów, wszystkie zagrożenia zewnętrzne sprawiają, że zakładamy naszym dzieciom na szyję telefony, ale ramzes martwota chcemy właściwie no dowiedzieć się, co się z nimi dzieje, nie zwalczyć zagrożenie, bo przecież tak naprawdę nie będziemy wiedzieli, kiedy coś się stanie. Robimy to Wszystko właśnie po to, żeby nie czuć się bezradnymi.
00:01:04
Ale taką prawdziwą bezradność, jak sądzę, odkrywamy dopiero w czasie pandemii. To było właśnie moje największe doświadczenie i prawdę mówiąc, najgorsze doświadczenie całego mojego.
00:01:15
Chyba jak na razie rodzicielstwa, jak zorganizować dzieciom czas, jak pracować i godzić te porządki, kiedy nasza praca ma charakter kreatywny, a my jednocześnie musimy ugotować obiad, pozbierać skarpetki, coś wybudować z klocków.
00:01:31
Jak radzić sobie w sytuacji, kiedy wiemy, że wcześniej czy później dotknie nas ta choroba? A kiedy nagrywam ten podcast, czekamy na decyzję, czy przechodzimy za strefę żółtej do strefy czerwonej.
00:01:45
Czy przez Pani my z mową chodzić do pracy i będziemy pracować z domu? Co będzie ze szkołami? Nikt tego.
00:01:51
Nie wie i nikt.
00:01:53
Nie wie, kto zajmie się naszymi dziećmi, jeżeli zachoruje na koronawirusa. Oboje rodziców i nie chodzi mi tutaj o samą kwarantannę.
00:02:01
Tylko o rzeczywistą wyroba, której Wilno jest właściwie coraz bliżej.
00:02:06
Jak sobie radzić z tym poczuciem zagrożenia i z poczuciem bezradności? Niewiele tutaj ode mnie zależy. Niewiele mogę zrobić poza myciem rąk i zakładaniem maseczki, ale nazywanie tych gumek na uszy to nie jest równo tyle istotne, bo za jego pomocą udało się zwalczyć poczucie bezradności, a poczucie bezradności jest przecież dla nas kompletnie sprzeczne z ideą rodzicielstwa, bo rodzicielstwo oznacza odpowiedzialność, konieczność opieki, planowania.
00:02:36
Organizowania i to organizowanie realizują się w sytuacjach imię.
00:02:40
Takich kiedy musimy z jednej strony dbać o dobrostan emocjonalny naszych dzieci, ale z 2 strony w sytuacjach małych, kiedy jest na przykład godzina 20:00 alu dowiadujemy się, że na jutro potrzebny jest klej, albo kiedy w środku wielkiego projektu zawodowego szukamy chleba razowego, bo do szkoły trzeba przygotować zakwas.
00:03:00
Za pomocą jakich gestów i jakich rytuałów. W takim razie to uczucie bezradności można w ogóle opanować? Ja próbuję zagłuszyć, bo tylko zagłuszyć mijam urną. Robię to przez sprzątanie kompulsywne sprawdzanie podziału godzin albo zadań domowych.
00:03:16
Poprzez próby przypomnienia sobie, jak żyliśmy w czasie lockdownu, bo wydaje się, że była to epoka temu.
00:03:23
I uzbrojenie się na kolejne albo też na lata życia w ogóle w stanie pannami to doświadczenie pandami i doświadczenie izolacji dla osób bezdzietnych i dla rodziców. Przecież w żadnym punkcie nie pokrywało się w najmniejszym stopniu, dlatego snuje różne scenariusze.
00:03:40
Tak co zrobimy, gdy te scenariusze są szalenie skomplikowane, aby przypominają czasem właściwie wstawiła z netfliksem, choć mam wrażenie, że na razie linie dramatyczna wybudza tylko mnie mod ranem w szarość jesiennego poranka.
