Większość z nas zna ćwiczenie polegające na klepaniu się po głowie, a jednocześnie masowaniu brzucha. Najczęściej pierwsze zetknięcie z tym zadaniem kończy się zaskakująco. Czynność wydaje się nieskomplikowana, więc dlaczego sprawia tyle kłopotu? Wyjaśnienie jest proste, lecz odwołuje się do szeregu skomplikowanych zależności. Tematem tego artykułu jest integracja bilateralna.
KOORDYNACJA DWÓCH STRON CIAŁA
Wspomniane zadanie okazuje się problematyczne, ponieważ wymaga wykonania czynności, która nie jest zautomatyzowana. Sama realizacja rozbieżnych czynności obiema dłońmi nie jest niczym niespotykanym: gdy piszemy, jedną rękę wykorzystujemy do posługiwania się przedmiotem pisarskim, drugą – najczęściej do ustabilizowania postawy całego ciała lub przytrzymania kartki. Przy odkręcaniu butelki także przydzielamy swoim górnym kończynom różne zadania; gdy kroimy chleb, obydwie dłonie wykonują pozornie to samo zadanie, trzymania obiektu, jednak pozostałe czynności (przytrzymywanie pieczywa oraz poruszanie nożem w określony sposób) różnią się od siebie zasadniczo. Dlaczego zatem akurat przy czynności opisanej we wstępie dłonie (i całe ramiona) dążą do wzajemnego naśladowania swoich ruchów? Otóż wynika to z faktu, że podobnych ruchów nie wykonujemy na co dzień. Nasz mózg nie jest wytrenowany w planowaniu, przetwarzaniu i egzekucji takiej czynności. Domyślnym sposobem koordynacji dwóch stron ciała jest wykonywanie danej czynności ruchowej w sposób symetryczny, zaś różnicowanie działań po dwóch stronach linii środkowej jest zabiegiem bardziej skomplikowanym. Działanie, które nie jest zautomatyzowane, wymusza na mózgu analizę i dopracowanie jego wykonania metodą prób i błędów. Większość osób, po pewnym czasie opanuje, co prawda, tę czy inną czynność wymagającą asymetrycznej pracy dwóch stron ciała, jednak proces doskonalenia współpracy międzypółkulowej można wydatnie wspomóc poprzez stosowny trening ukierunkowany na rozwój związanych z nią zdolności.
ZAŁOŻENIA INTEGRACJI BILATERALNEJ
Programem służącym doskonaleniu współpracy międzypółkulowej jest integracja bilateralna. Samo pojęcie integracji bilateralnej (lub dwustronnej) określa zdolność świadomego i skoordynowanego używania obydwu stron ciała. Wykorzystuje się ją do skutecznego wykonywania tak podstawowych czynności, jak chodzenie czy widzenie, ale także przy okazji wielu innych, mniej lub bardziej skomplikowanych zadań, angażujących dwie strony ciała. Terapia integracji bilateralnej odwołuje się do tej zdolności i, bazując na plastyczności ludzkiego mózgu, skupia się na jednoczesnej stymulacji sfery ruchowej i poznawczej. Integracja bilateralna, metoda interwencyjna opracowana przez Sheilę Dobie, to p...
